Scudetto naar Napels, het “wonder van Sint Antonius”

Drie kampioenschappen onder leiding van drie verschillende teams. In Italië was zoiets vóór Antonio Conte nog nooit gebeurd. De trainer van Napoli is een soort Koning Midas van het voetbal: alles wat hij aanraakt verandert in goud. Zijn lijst met prestaties spreekt bovendien boekdelen over het vermogen van deze inwoner van Lecce om in een mum van tijd de omgeving en het team perfect te leren kennen, om op het juiste moment en met de juiste methoden in te grijpen en een lelijk eendje in een zwaan te veranderen en, zoals hij ter plekke zei, "de trots te hebben om een ​​bijdrage te leveren aan de geschiedenis van Napels" . Ik had deze uitdaging nodig en nu moeten we genieten van de overwinning, na een heel zwaar jaar."

Napoli eindigde vorig seizoen op de tiende plaats van alle Europese competities, na de rampzalige prestaties van de drie coaches - Garcia, Mazzarri en Calzona - die van coach wisselden zonder het team dat met de Scudetto op de shirts speelde, weer in evenwicht te brengen. Begin juni 2024 vindt er een dramatische wending plaats, voorbereid door een lange verkering en in scène gezet door Aurelio De Laurentiis: de aanstelling van Conte, die terugkeert van een sabbatical. Het was bekend dat hij een winnaar was vanwege de titels die hij in Italië en Europa had gewonnen, maar dat met hem aan het roer - hij had alleen beloofd Napoli terug te brengen naar Europa, mogelijk door toe te treden tot de Champions League - de vierde Scudetto onmiddellijk zou kunnen arriveren, de tweede uit het De Laurentiis-tijdperk, was iets dat maar weinig mensen dachten, waaronder waarschijnlijk ook de president zelf. En zo ging het, ondanks de moeilijkheden op de zomermarkt (het probleem rond de mislukte verkoop van Osimhen, die op het laatste moment werd uitgeleend aan Galatasaray, de last-minute aankomsten van McTominay, Gilmour en Lukaku) en ondanks de teleurstelling van de wintermarkt, waar Conte om versterkingen had gevraagd en in plaats daarvan het vertrek van Kvaratskhelia, verkocht aan Paris Saint Germain, moest accepteren vanwege duidelijke milieuproblemen.

Maar Conte wist, zoals gewoonlijk, de koers stabiel te houden. Hij belastte de selectie die hem ter beschikking stond met werk en verantwoordelijkheid, wat hij zelf niet voldoende vond. Hij leed en zwoegde, vrijwel zonder ooit te klagen, en uiteindelijk slaagde hij erin te bereiken wat hij zelf herhaaldelijk, bijna als een mantra, heeft omschreven: het "wonder" van het winnen van het kampioenschap. Napoli-fans zijn dol op hem.

Wat wij aan deze coach waarderen is zijn helderheid, de manier waarop hij altijd zegt wat hij denkt. Toen duidelijk werd dat de selectie, vanwege een reeks blessures, beperkt was, liet hij het niet na om de president een flinke tik te verkopen, vlak voor de spannende uitwedstrijd in Monza en die nipte 1-0 overwinning, die echter een beslissend keerpunt vormde. Daarna volgden nog meer overwinningen en onverwachte tegenslagen, maar uiteindelijk gebeurde het wonder .

Maar zodra de opwinding van de triomf voorbij is, komen de kippen thuis om op stok te gaan. Wat zal Conte besluiten te doen? Zal hij aftreden, omdat hij het in juni getekende driejarige contract niet nakomt? Blijft hij in Napels, maar pas nadat hij van De Laurentiis garanties heeft gekregen over de financiële toezeggingen, zodat hij het volgende veeleisende seizoen met rust kan beginnen? Zal hij naar Juve vertrekken om de Bianconeri nieuw leven in te blazen nadat hij "een wonder heeft verricht" tegen Napoli? Of zal Milan zijn diensten veiligstellen? Alles is nog onzeker, er is nog niets besloten en het is onwaarschijnlijk dat dit vóór de feestelijke parade, die gepland staat voor maandagmiddag, zal gebeuren.